Een voorbeeld van mij afgelopen week;
" O, dat leer ik nooit, ik ben ook zo onhandig in dit soort dingen........."
Ik ben ervan overtuigd dat dit ook zo is. ( Jullie kunnen er anders overdenken, maar ja... toch voel ik het zo!)
Deze zin ga ik daarna ombuigen in :
" Ik ga dit leren want ik ben slim en handig! " Op het moment dat ik dit uitspreek komt er alweer weerstand....
Dat kan jij helemaal niet...... jij bent dom, dat gaat altijd fout .... je bent veel te onzeker...
Als ik dan bedenk waar dat o.a. vandaan komt.....
Ja, ik weet nog goed dat mijn vader vroeger tegen mij zei:
" Dat durf jij niet...."( want ik was vroeger een scheitebroek...)
En dat leverde me wat op. Want om te denken dat ik het niet kon, wist ik er misschien wel onderuit te komen....
Wat ik niet durf ga ik ook niet doen. En wachtte ik tot iemand mij kwam helpen of het voor mij deed. Dan hoef ik zelf geen initiatief te nemen...
Maar dat is nu niet meer nodig. Ik ben volwassen. Ik weet heel goed dat ik iets kan leren, want dat heb ik in al die jaren wel ervaren. Dat oude patroon kan ik nu loslaten. Ik heb het niet meer nodig. Ik neem mijn eigen verantwoordelijkheid in mijn leven.
Ik zet er een positieve affirmatie voor in de plaats. Ik wil het leren en ik kan het, ik heb heel veel kwaliteiten.
Klinkt erg he..... Tja, want onszelf naar beneden halen kunnen we zonder enige schaamte, maar iets positiefs over jezelf zeggen is in het begin nogal ongemakkelijk. ( Ik denk dan, wat zal een ander ervan vinden .......)
Die innerlijke criticus heeft een hekel aan alles wat naar echt gevoel van eigenwaarde klinkt. Buig de negatieve overtuiging om naar een positieve affirmatie.
En als je dat toch een poosje vol gaat houden, zal je zien, je gaat de stemmetjes herkennen die je tegenhouden in wat je echt wilt in je leven.
|
|
