In alle drukte om me heen,
vergeet ik vaak stil te staan,
wat er op dit moment is,
bewust in het nu zijn.
Ik vergeet vaak stil te staan,
bij wat ik eigenlijk echt belangrijk vind
in mijn leven.
Altijd heb ik wel weer een reden
om toch weer door te gaan naar het volgende.
Leven naar wat er komen gaat.
Dan voel ik me opgejaagd door de dingen van de dag.
Ik moet nog dit, ik moet dat,
geen tijd hoor, nog zoveel andere dingen!
Tegen beter weten in. |
En wat is het dan heerlijk
om even stil te staan....
Even bij mezelf te komen,
uit mijn denken.
Me even naar binnen te richten.
Tot rust te komen,
bewust te zijn wat ik doe,
en te voelen wat het eigenlijk
allemaal met me doet.
Voelt het goed, ben ik blij, geniet ik er van,
of voel ik allemaal
onrust, ergernis, verdriet, angst of pijn,
zere nek, hoog opgetrokken schouders....
Waarom
laat ik het iedere keer zover komen? |
| |
